ميان من و عشق

دنيا به کام تلخ من امشب عسل شده است
شيرين شده است و ماحصلش اين غزل شده است
تأثير مهر مادري ات بوده بر زبان
اين واژه ها اگر به تغزل بدل شده است
مادر!حضور نام تو در شعرهاي من
لطف خداست شامل حال غزل شده است
نور قريش!تا که تويي صاحب دلم
غرق خداست شعب ابي طالب دلم
عمرت نفس نفس همه تلميح زندگي است
حرفت چراغ راه و مفاتيح زندگي است
از اين شکوه، ساده نبايد عبور کرد
بايد مدام زندگي ات را مرور کرد
چون زندگيت ساده تر از مختصر شده است
پيش تجملات جهازت سپر شده است
آيينه اي و سنگ صبور پيمبري
در هر نفس براي پدر مثل مادري
اشک شما عذاب بهشت است، خنده کن
لبخندت آفتاب بهشت است، خنده کن
دنياي ما نبوده برازنده ي شما
هجده نفس زمين شده شرمنده ي شما
آيينه اي نهاده خدا بين سينه ام
حس مي کنم مزار تو را بين سينه ام
مانند آن خسي که به ميقات پر کشيد
قلبم به سوي مادر سادات پر کشيد
منبع:نشريه پيام زن، شماره 219.